Dolistne dokarmianie zbóż i rzepaku

Zbilansowane nawożenie roślin niezbędnymi makro- i mikroelementami, dostosowanymi do ich potrzeb pokarmowych i nawozowych, stanowi podstawę uzyskania wysokich plonów o dobrej jakości.

Dolistne dokarmianie roślin jest nieodzownym elementem rolnictwa intensywnego i zrównoważonego. Może być stosowane zapobiegawczo – dla pełnego pokrycia potrzeb pokarmowych roślin lub interwencyjnie- w przypadku niedoboru składników pokarmowych. Celem dokarmiania zapobiegawczego jest uzyskanie jak najwyższych plonów roślin poprzez eliminację ukrytych niedoborów składników pokarmowych. Dotyczy to głównie intensywnych upraw i krytycznych faz wzrostu, kiedy to korzeń nie jest w stanie dostarczyć roślinie wymaganej ilości składników, nawet przy ich wystarczającej ilości w glebie. Nieodpowiednie odżywianie roślin prowadzi do zaburzeń podstawowych procesów fizjologicznych.

Najlepszym i najkorzystniejszym sposobem uniknięcia i uzupełnienia niedoborów składników, głownie na szybkość i efektywność działania, jest dolistne dokarmianie roślin w okresie wegetacji. Ustalenie odpowiednich dla danej uprawy dawki nawozów powinno opierać się przede wszystkim na znajomości odczynu i zasobności gleby w przyswajalne składniki. Optymalnym pH dla większości roślin uprawnych oraz dobrej przyswajalności makroelementów przyjmuje się wartości 5,6-7 pH.  Wartość ta na glebach lżejszych może wynosić 5,1–5,5 pH.

Dokarmianie dolistne jest jedną z form nawożenia pogłównego, gdzie nawóz w postaci roztworu wodnego jest podawany na liście roślin w formie oprysku, najczęściej jako uzupełnienie nawożenia doglebowego. Nawożenie przez liść może być nawet 10- krotnie efektywniejsze niż nawożenie doglebowe.

Zabiegi z małą koncentracją nawozów o większej częstotliwości są o wiele bardziej efektywniejsze od tych z dużą w pojedynczym oprysku. Najbardziej uzasadniona jest aplikacja przez liść w pochmurne dni gdy, temperatura powietrza jest poniżej 18℃. W ciężkich warunkach pogodowych np. przed spodziewanym deszczem, najlepszym rozwiązaniem jest dodatek preparatu FULL KONDYCJA w dawce 0,1 l/ha, który przywiera nawozy do powierzchni liścia tym samym uniemożliwiając ich zmycie.

DOKARMIANIE DOLISTNE ZBÓŻ

Wielkość i jakość plonów zbóż zależy głównie od poziomu ich zaopatrzenia w wodę oraz składniki pokarmowe wśród, których najważniejsze znaczenie mają makroelementy. Niezbędny azot – najbardziej plonotwórczy składnik pokarmowy, fosfor- regeneracja i rozbudowa systemu korzeniowego po zimie, potas – zwiększona odporność roślin na suszę, magnez – pobudzanie procesu fotosyntezy, wapń –pierwiastek konieczny w metabolizmie azotu oraz siarka –  stymulacja pobierania azotu i  jego lepsze wykorzystanie.

Oscyluje się, że zboża pobierają na tonę ziarna: 22-28 kg azotu (N), 10-13 kg fosforu (P), 20-28 kg potasu (K), 3,5-4,5 kg magnezu (Mg), 5-7 kg wapnia (Ca), 2,5-4 kg siarki (S).

Właściwą metodą makroelementowego nawożenia  jest krystaliczny nawóz OSD MINERAL w dawce 2kg/ha lub wariant w formie płynnej ALFA MAKRO w dawce 1 l/ha.

Mikroskładniki takie jak: bor (B), miedź (Cu), żelazo (Fe), mangan (Mn), molibden (Mo) i cynk (Zn) wchodzą w skład enzymów i biorą udział w wielu procesach metabolicznych w roślinie, wpływając na optymalne wykorzystanie makroelementów oraz ogólną kondycję i zdrowotność roślin. Mała zawartość mikroelementów w roślinach może ograniczać wielkość i jakość plonów, mimo dobrego zaopatrzenia w podstawowe makroskładniki. W sytuacji stwierdzenia niskiego poziomu zawartości któregokolwiek z tych składników, możliwe jest uzupełnienie jego niedoboru poprzez nawożenie dolistne. Zarówno miedź, bor jak i mangan są mało dostępne w polskich glebach, dlatego ich wprowadzenie do uprawy jest fundamentalne. Udowodnione jest, iż nawożenie ok. 50 g/ ha boru w pszenicy przed wykłoszeniem polepsza zdrowotność plantacji. Molibden niezbędny jest na glebach o odczynie lekko kwaśnym, ponieważ jest on tam praktycznie niedostępny dla roślin, a niezbędny do przerobu azotu w roślinie. Jednym z najbardziej potrzebnych dla zbóż mikroskładnikiem jest miedz, która reguluje oddychanie tkankowe oraz jest ważnym składnikiem do budowy tkanki mechanicznej uodparniającej na wyleganie oraz choroby. Brak tego składnika skutkuje spadkiem plonu do 20%.

Dokarmianie zbóż mikroskładnikami zaleca się 2-4 krotnie w połączeniu z ochroną fungicydową, insektycydową oraz regulacją aby ograniczyć koszty zabiegu jak również zwiększyć efektywność zwalczania chorób grzybowych.

Dobrą alternatywą w zbożach jest stosowanie sprawdzonych nawozów dolistnych mikroelementowych w formie krystalicznej OSD MIKRO ZBOŻE w dawce 2 kg/ha lub płynnej ALFA MIKRO 2 l/ha. Poprawiając lepsze przyswajanie nawozów należy zastosować NANOGRO AQUA 0,25 l/ha, preparat bogaty w substancję humusowe, stymulator wzrostu roślin i korzeni, który znacząco wpływa na plonowanie i jakość uprawy, odporność roślin na stresy oraz podwyższa tolerancję na szkodniki i patogeny.

RZEPAK OZIMY – ODŻYWIANIE DOLISTNE

Rzepak to roślina o silnym, palowym systemie korzeniowym, osiągającym przed zimą 50-60 cm, a w pełni wzrostu do 120-290 cm długości. Prawidłowy rozwój jesienią decyduje o możliwościach plonowania rośliny.

W porównaniu z innymi roślinami uprawnymi, ma bardzo duże wymagania pokarmowe względem makroelementów, które wynikają głównie z produkcji dużej masy łodyg, liści, korzeni oraz łuszczyn z nasionami. Ostateczny plon zależy jednak od odpowiedniego nawożenia azotem (pobiera 55kg azotu (N)) i odpowiednich proporcjach pozostałych makroelementów 25 kg fosforu (P), 60 kg potasu (K). Dodatkowo rzepak potrzebuje 80-120 g boru (B), 10–40 g miedzi (Cu), 100 g manganu (Mn),  
60–150 g cynku (Zn) i 250-270 żelaza (Fe).

Rzepak głównie należy nawozić borem (pierwiastek ten występuje w bardzo małej ilości w glebach i posiada małą mobilność w roślinie), manganem i molibdenem a w dalszej kolejności miedzią, cynkiem i żelazem. Bor jest niezbędny do rozwoju systemu korzeniowego i rozety nadziemnej a jego niedobory w okresie jesiennym powodują powstanie pustych przestrzeni wewnątrz korzenia. W późniejszym okresie wegetacji deficyt tego składnika powoduje pęknięcie wzdłużne łodyg, stanowiące okno infekcyjne. Opisywany wyżej mikroskładnik jest mało mobilny dlatego zaleca się jego kilkukrotną aplikację podczas wegetacji rzepaku przy okazji innych zabiegów ochrony. Pierwiastek ten dostarczymy roślinom stosując nawóz w formie krystalicznej OSD BOR w dawce 1kg oraz nawóz w formie płynnej ALFA MIKRO 2l/ha i ALFA MAKRO 1l/ha. Poprawiając lepsze wchłanianie składników pokarmowych należy zastosować NANOGRO AQUA w dawce 0,25 l/ha ( indykator odporności ), BARRIER Si-Ca 1l/ha (wzmocnienie odporności roślin na niekorzystne warunki, choroby i szkodniki, poprawa kondycji i regeneracja uszkodzeń).

Rzepak ozimy ma wysokie wymagania żywieniowe zatem prawidłowe nawożenie jest podstawowym czynnikiem decydującym o poziomie i jakości uzyskiwanych plonów. Ten element agrotechniki może także poprawić niedociągnięcia w zakresie słabszego kompleksu glebowego czy przedplonu. Odpowiednie zaopatrzenie rzepaku w składniki pokarmowe wpływa na wigor roślin i ich odporność na czynniki stresowe pojawiające się w czasie wegetacji oraz stwarza warunki do realizacji ich potencjału plonotwórczego.

W okresie wiosennym pierwszy zabieg odżywiania dolistnego dokonujemy w fazie rozety około tygodnia od ruszenia wegetacji następnie po około 2 tygodniach kolejna dawka i ostatni w fazie zielonego pąka. Dostarczamy systematycznie mikroskładniki a w miarę potrzeby  również azot, fosfor i potas jak również niezbędną dla rzepaku siarkę.  Rzepak na pewno odwdzięczy się plonem za każdy makro i mikroelement dostarczony prze liść.

Nawożenie dolistne zbóż i rzepaku ma istotne znaczenie przy ich intensywnej uprawie i bez niego straty plonu mogą sięgnąć 20%. Nie możliwe jest przy dzisiejszym ograniczonym płodozmianie wyeliminować stosowanie choćby mikroskładników przez aplikację nalistną.

Należy pamiętać, że mikroskładniki powinny być stosowane profilaktycznie a nie interwencyjnie gdy pojawia się objawy ich niedoborów.